အမိအဖတို့ကို ကောင်းစွာလုပ်ကျွေးခြင်းသည် မင်္ဂလာတပါး ဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့်-ကြီးပွားခြင်း၏ အကြောင်းရင်းတရပ်ဖြစ်သည်။
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ လုလင်ပျိုတယောက် ရှိသည်။ သူသည် အမိအဖတို့ကို လွန်စွာချစ် မြတ်နိုး၏။ နတ်သိကြားကဲ့သို့ အမှတ်ပြု၍ ရိုသေစွာလုပ်ကျွေး၏။ပြုစုစောင့်ရှောက်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုလုလင်သည် မာတုပေါသက ပိတုပေါသက-ဟူ၍အမည်တွင်လေသည်။
တနေ့သောအခါ ထိုလုလင်သည် အမိအဖတို့ကို ချမ်းသာစွာထားနိုင်ရန် အခကြေးငွေရလို၍ သင်္ဘောဖြင့်စွန့်စားလိုက်ပါလေသည်။ ထိုသင်္ဘောသည် သီဟိုဠ်ကျွန်း (သီရိလင်္ကာ)သို့ ဆိုက်ကပ်သည်။ ထိုအချိန်မှာသီဟိုဠ်ကျွန်း၌ သဲမိုးတို့ အဆက်မပြတ်ရွာကာ လူအများ အတိဒုက္ခရောက်နေကြသည်။လယ်ယာစိုက်ခင်းများ ပျက်စီးကြသည်။
သီဟိုဠ် (သီရိလင်္ကာ) မင်းလည်း သဲမိုးရွာသောကပ်မှ လွတ်မြောက်ရန် မည်သို့ပြုရမည်ကို သမားဖြူ၊ သမားညိုတို့ကိုခေါ်၍ မေးမြန်းသည်။ သမားဖြူ သမားညိုတို့က -အရှင်မင်းကြီးဤသဲမိုးရွာသောကပ်သည် အလွန်ထူးခြားသော သစ္စာကို ပြုလျှင်ပျောက်ပါလိမ့်မည်-ဟူ၍ လျှောက်တင်ကြသည်။
အဘယ်သစ္စာကို အဘယ်သူအား ပြုစေရမည်နည်း-ဟူ၍ မင်းက မေးမြန်း၏။အရှင်မင်းကြီး၊ အမိအဖတို့ကို နတ်သိကြားကဲ့သို့ ယူမှတ်၍ လုပ်ကျွေးသောသူကို သစ္စာပြုစေရပါမည်-ဟူ၍ သမားဖြူ၊ သမားညိုတို့ကို လျှောက်၏။
မင်းကလည်း-အမိအဖတို့ကို နတ်သိကြားကဲ့သို့ ယူမှတ်၍ ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးသူကို များစွာဆုလာဘ်ပေးမည်။ မောင်းခတ်၍ ရှာလေ-ဟူ၍ အမိန့်တော်ရှိ၏။မှူးမတ်တို့လည်း မောင်းကြေးနင်းခတ်၍ ရှာကြသည်။ တပြည်လုံးတွင် တယောက်မျှ မရှိ။ အခက်တွေ့နေကြသည်။
ထိုအခါ မာတုပေါသက ပိတုပေါသက လုလင်သည် သင်္ဘောထက်ကနေ၍ အို-အချင်းတို့၊ ငါသည် အမိအဖတို့ကို နတ်သိကြားကဲ့သို့ ယူမှတ်၍ ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးသူတည်း-ဟုလှမ်းအော်ပြောသည်။မှူးမတ်တို့လည်း မင်းကြီးအား ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ထားသည်။ ထိုအခါ မင်းကြီးက-ထိုသူကိုခေါ်၍သစ္စာဆိုစေလော့-ဟူ၍ မိန့်တော်မူလိုက်သည်။
မှူးမတ်တို့သည် လုလင်ထံသွား၍ သူတို့၏ဒုက္ခကို ပြောပြကြသည်။ ထိုဒုက္ခမှ လွတ်မြောက်အောင်သစ္စာဆိုပါရန်လည်း ပန်ကြားကြသည်။ထိုအခါ မာတုပေါသက ပိတုပေါသက လုလင်လည်း သင်္ဘောဦးသို့တက်ပြီးလျှင် -ငါသည်လူလားမြောက်ကာ သိမြင်လိမ္မာသည်မှစ၍ အမိအဖနှစ်ပါးတို့၏ ကျေးဇူးကိုအောက်မေ့ဆင်ခြင်ခဲ့သည်။ ကြည်ညိုမြတ်နိုးမဆုံး ရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်
အမိအဖနှစ်ပါးတို့ကို မငတ်မမွတ်၊ မနွမ်းနယ်စေရန် အိမ်ဦးနတ်ကဲ့သို့၄င်း၊သိကြားမင်း၊ ဗြဟ္မာမင်းကဲ့သို့၄င်း၊ အမှတ်ထား၍ ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးမွေးမြူသူမှန်ပါသည်။ ဤသစ္စာအတိုင်း မှန်ပါက ဤသဲမိုးသည် ချက်ချင်းရပ်ပါစေသတည်း။ဤသဲမိုး ရပ်သဖြင့် ပြည်သူပြည်သား၊ မင်း၊ မှူးမတ်၊ ပုဏ္ဏား၊ သူဌေး၊ သူကြွယ်၊
ကုန်သည်၊ လယ်လုပ်မှစ၍ သတ္တဝါအားလုံး ချမ်းသာကြပါစေသတည်း-ဟူ၍ သစ္စာပြုသည်။
ထိုသို့ သစ္စာပြုသော ခဏမှာပင် သဲမိုးသည် ရပ်လေ၏။ အားလုံး ချမ်းသာရာ ရကြလေသည်။ထိုအခါ မင်းနှင့်တကွ မှူးမတ်၊ ပုဏ္ဏား၊ သူဌေး၊ သူကြွယ်၊ ကုန်သည်၊ လယ်လုပ်မှစ၍ ပြည်သူပြည်သားတို့သည် လုလင်အား များပြားလှစွာသော ပစ္စည်းဥစ္စာတို့ဖြင့်ပူဇော်ကြသည်။ လုလင်သည် ထိုပစ္စည်းတို့ကို သင်္ဘောငါးစင်းဖြင့်တင်၍အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။ ရောက်သော် အမိအဖတို့အား အကျိုးအကြောင်းပြောပြကာ
ရရှိသောပစ္စည်းများဖြင့် ပူဇော်လေသည်။ သူတို့ ၃-ဦးသည် ဒါနကောင်းမှုစသည်များကို ပြု၍ ချမ်းမြေ့စွာ နေထိုင်သွားကြသည်။ စုတေသောအခါ နတ်ပြည်သို့လားကြလေသတည်း။
အကိုး။ ။ မင်္ဂလာသာရ ဒီပနီကျမ်းမူဟောင်း (၁၉၂၀-ပြည့်နှစ်)
( မင်းယုဝေ)
(မြတ်မင်္ဂလာ ၂၀၀၂-ခု ဇွန်လ)
http://forverfriends.ning.com/profiles/blogs/2863689:BlogPost:511607
ယောက္ခမကြီး၏ (၅၇) နှစ်မြောက်မွေးနေ့အတွက်
No comments:
Post a Comment